Castel del Vino

Henri, de zoon van Antoon Van den Weyngaert, huwde in 1907 met de Française Aline Berthe Geneviève Schreiber. Hij liet in 1909 door Floris Verbraeken een middeleeuwse burcht tekenen en bouwde dit 'Castel del Vino' (Wijnkasteel) aan de Henrilei 47. In 1911 nam het gezin zijn intrek in dit kasteel met kantelen, slotgracht en valbrug. Het kasteeldomein besloeg 13.000 m².

Op de spie van het domein aan de Lage Kaart en de Henrilei bevond zich een hovenierswoning. In de tuin leidde een bergweg naar een Lourdesgrot met op de heuvel een kleine kapel in neogotische stijl. Er waren ook stallingen voor de paarden. Iets verder op de Kaart bevond zich immers een renbaan, de Plaine des Courses, gelegen in de driehoek Rustoordlei-Lage Kaart-Emiellei, waar voor WO I op zondagen galopkoersen werden georganiseerd. Jockeys uit Engeland kwamen voor de rijke kasteelheren uit de buurt paardrijden op de Hippodroom van Sint-Mariaburg.

Minder bekend is de folie die Henri van den Weygaert in de tuin van zijn Castel liet plaatsen, naar een ontwerp van de al eerder genoemde architect Floris Verbraeken. Het gaat om een Ontwerp voor een Kapel met grot uit 1912. De kapel was boven op de grot gebouwd; langszij liep een trap omhoog. De combinatie van grot met kapel is niet ongebruikelijk.

Tot 1914 vonden ‘s zondags galoprennen plaats. Het kasteel van Zotte Rik stond op een boogscheut van de hippodroom. Zoon Van den Weyngaert bezocht te paard de drankgelegenheden uit de buurt. De trouwe viervoeters zorgden ervoor dat hij na uitgebreid herbergbezoek behouden thuis geraakte in zijn middeleeuwse burcht. Bij het begin van WO I namen de Duitsers alle paarden in beslag.

Dat betekende meteen het einde van de Mariaburgse hippodroom.

Midden op de Boulevard Henri (Henrilei) bevond zich ter hoogte van de Emmalei (dreef Kattekensberg) een pittoreske arduinen fontein. Rechts daarvan gaf een majestueuze neogotische poort met wachttoren toegang tot het kasteeldomein van 'Zotte Rik' zoals Henri in de volksmond heette. Hij was een 'fils à papa', die geen inbreng had in het bestuur van Antverpia. De oudste van zijn drie zonen was vliegenier en haalde vaak stunts uit boven het kasteel en de bossen.

Na de Eerste Wereldoorlog werden in het kasteel weeskinderen opgevangen. Zij staan op prentbriefkaarten afgebeeld met als begeleidende tekst een oproep om deze kinderen te steunen.

Toen het kasteel na WO II verkocht was, kreeg het nog verschillende bestemmingen, o.m. restaurant Katershof. Nadien werd er een kinderdagverblijf in ondergebracht en ook een Vlaamse Blauwvoet vereniging nam er korte tijd zijn intrek.

Door leegstand geraakte het kasteel meer en meer in verval. De vijver en tuin waren 'geheimzinnige' speelterreinen voor de plaatselijke jeugd die er dikkoppen en salamanders kwam vangen. In 1977 kocht bouwmaatschappij Vos het terrein. In 1978, het jaar van het dorp, verdween de romantische kasteelburcht van 'Zotte Rik'.